10.25.2012

Kafa mikme postu #5

Bugün ilk defa çoook uzun zaman sonra bir erkek için ağladım. Ağzıma sıçayım ki ağladım. Küçükken vitrinde gördüğüm oyuncağı almalarını isterdim annemlerden, almadıkları zaman da ağlardım, yemek yemezdim ya da kendimi yere atardım. Hepiniz de yapardınız. Ve en sonunda o oyuncak %90 alınırdı ya da benzeri bir şey verilirdi.
İşte büyüdükçe o iş öyle olmuyor. Özellikle de aşk konusunda. Şimdiye kadar kimi sevdiysem, kimden hoşlandıysam hep vitrinde kaldılar ve ben her seferinde başkalarının elinde gördüm vitrindekileri.
Payıma hep hayal kurmak ya da umut etmek düştü.
Bu sefer gözlerine bakıyorum; her bir hareketini inceliyorum.
Aşık değilim ama acı çekiyorum.

No comments:

Post a Comment